Saga Saska: Dziki Ogień

795 rok.
Grudzień.

Wioska Jacka. Northumbria. Północno-wschodnia Anglia.

Dziki Ogień

aka Kraina Srebrnych Jabłek

Od wyprawy Jacka, Thorgil i Olafa do Jotunheimu minęły dwa lata. Koło roku obraca się swoim rytmem. Do czasu. Zdarzy się bowiem coś, co obróci Koło Roku w nowym kierunku.

Pomimo rosnącego wpływu chrześcijaństwa poganie i chrześcijanie żyją obok siebie w spokoju, ale w najdłuższą noc roku podczas święta Yule, rytuał przyzwania dzikiego ognia i odegnania ciemności zostaje zaburzony przez Lucy. Tej nocy zaczynają się problemy, które sprowadzą na Lucy szaleństwo, w efekcie czego Giles, Jack, Bard i Pega, wyzwolona przez Jacka niewolnica, udają się z dziewczynką do Klasztoru Św. Filiana nieopodal Bebba’s Town, w którym Lucy ma zostać egzorcyzmowana. Pech sprawia, że w obrębie murów klasztoru uwięziona była potężna istota z Krainy Elfów, którą przypadkowo uwalnia Jack, kiedy sięga po energię życiową, przez co sprowadza potężne trzęsienie ziemi niszczące świętą studnię i mury klasztoru. Uwolniona elfia dama zabiera ze sobą Lucy i w zemście za uwięzienie osusza wszystkie okoliczne studnie. Z rozkazu króla Yffi'ego z Din Guardi, Jack, Pega i niewolnik Brutus udają się tunelem powstałym podczas trzęsienia ziemi by znaleźć Lucy i sprowadzić z powrotem wodę. Tunel zaprowadzi ich nigdzie indziej niż do Alfhaimu, Krainy Elfów, zwaną przez jej mieszkańców Krainą Srebrnych Jabłek.

Dziki Ogień (eng. The Land of the Silver Apples) to drugi tom Sagi Saskiej, mitopeicznej trylogii fantasy dla dzieci. Książka skupia się na pokazaniu innych ważnych problemów dzisiejszego świata, takich jak niewolnictwo i nadużycie władzy, a także ukazanie, że nawet ludzie uważani za dobrych robią złe rzeczy, a Ci uważani za złych są zdolni do dobroci i poświęcenia.

Osobiście ta część podobała mi się najmniej z całej trylogii, ale to moje prywatne zdanie.

Natomiast bardzo ciekawym zabiegiem było wprowadzenie starych piktyjskich bogów, symboliki i legend z nimi związanymi, a także ukazanie znanych dzisiejszych miejsc w starej odsłonie – takich jak forteca Din Guardi, znana dzisiaj jako Zamek Bamburgh.

Wielkie Drzewo ma wiele gałęzi, moje dziecko - powiedział łagodnie starzec – Chrześcijaństwo to tylko jeden liść.